ไฟป่าปัญหาที่แก้ไม่ตก “จิตสำนึกไม่ได้สร้างสำเร็จในวันเดียว”
ไฟป่าปัญหาที่แก้ไม่ตก “จิตสำนึกไม่ได้สร้างสำเร็จในวันเดียว”
ในแต่ละปีเราสูญเสียป่าไปไม่ใช่น้อย คิดเป็นเม็ดเงินจำนวนมหาศาล รวมถึงสูญเสียสัตว์ป่านาๆชนิด นับร้อยนับพันชีวิต ทำให้สูญเสียระบบนิเวศของป่าไปไม่ใช่น้อยเหมือนกัน นอกจากนั้นยังต้องใช้งบประมาณอีกจำนวนมากอีกเหมือนกัน ในการดับไฟป่า ต้องใช้บุคลากรอีกมากมายที่เสียสละบุกป่าฝ่าดงควันไฟเข้าป่าไปดับไฟป่า ทั้งทำด้วยหน้าที่รวมถึงกลุ่มจิตอาสา นักอนุรักษ์ป่าต่างๆ
สาเหตุหลักๆก็ไม่พ้น เกิดจากน้ำมือของมนุษย์ ในสังคมบางคนบางกลุ่มยังขาดความรู้ความเข้าใจ รวมถึงไม่ทำความเข้าใจ ไม่ใฝ่รู้ในการรักษาป่า ที่สำคัญยังมีคนที่ไร้จิตสำนึกรับผิดชอบต่อสังคมโดยรวม แฝงอยู่ในสังคม ยังมีความเชื่อที่ผิดๆ ยังมีทัศนะคติที่ไม่ถูกต้องอยู่ในสมองขี้เลื่อย จึงไม่ยอมรับรู้ว่าสังคมภายนอกจะเปลี่ยนแปลงไปอย่างไร ก็ไม่สนใจ ยังคงแอบลักลอบเผาป่า ทั้งเผาด้วยความตั้งใจ (ไร้จิตสำนึก) เผาเล่นๆสนุกๆ(เจอต้องดำเนินคดีให้หนัก) และทำให้เกิดไฟโดยไม่ตั้งใจ(เช่นทิ้งก้นบุหรี่ริมถนน) ก่อไฟหุงต้มทำอาหารแล้วไม่ควบคุม ตั้งใจก่อไฟในพื้นที่การเกษตร หรือปศุสัตว์ แต่ไม่มีการควบคุมแลประกายไฟ และเกิดขึ้นเองตามธรรมชาติ (โอกาสน้อยมาก)
แม้ว่าเจ้าหน้าที่หลายฝ่ายจะทุ่มเทและพยายามแค่ไหนก็ยังไม่สามารถหยุดยั้งไฟป่าได้ คุยกันในวงสนทนาเล่นๆว่า บ้างก็ว่าปล่อยให้เผาๆไปบ้างหากสะสมเยอะเกินไฟก็จะแรง บ้างก็ว่าไม่มีไฟป่าก็ไม่มีงบ (จริงหรือเปล่าไม่รู้) แต่ที่แน่ๆเห็นความตั้งใจของหลายหน่วยงานที่พยายามจะแก้ แม้จะช้าแต่ก็ยังดีกว่าไม่เริ่มลงมือทำอะไรเลย คือกว่าจะทำงานกว่าจะสื่อสารลงไปไฟก็ไหม้ป่าวอดไปเกือบหมดแล้ว ควรมีแผนระยะยาวในการสร้างจิตสำนึก รุ่นสู่รุ่น
ฝ่ายปกครองก็เห็นผู้ว่าฯลำพูน ท่านวรยุทธ เนาวรัตน์ เอาจริงเอาจัง หัวกระดิกหางก็ส่ายตาม แต่จะส่ายไปในทิศทางใดนั้นอีกเรื่อง ขอชื่นชมแนวคิด จวนอู้ผูกมิตร พิชิตหมอกควัน “จับเข่าคุย” น่าจะทำต่อเนื่อง เพราะถือว่าเป็นหนึ่งในแนวทางปลูกฝังความคิด และปลุกจิตสำนึก เอาความรู้ด้านการอนุรักษ์รักษาป่าใส่เข้าไป พร้อมๆกับเอาความรู้ด้านกฎหมายใส่เข้าไปให้ชาวบ้านได้รับรู้ได้กลัวบ้าง แต่ก็ยังมีพวกไม่รู้ฟ้ารู้ดินหลงเหลืออยู่ พวกนี้ต้องบังคับใช้กฎหมายให้เด็ดขาด เพราะพูดดีก็แล้ว ขอร้องก็แล้ว ยังไม่สนยังคงเข้าป่าหาของป่า รวมถึงล่าสัตว์ อย่ามาอ้างว่ามันเป็นวิถีชีวิตของเขา(ข้ออ้างในการทำผิด) วิถีชีวิตสามารถปรับเปลี่ยนได้ สำคัญมันอยู่ที่จิตสำนึก
หากมาตรการ จับเข่าคุย ไม่ได้ผลก็ต้องถึงเวลาหรือยังที่จะเอาจริงเอาจังในการบังคับใช้กฎหมาย การปิดป่าก็เป็นทางเลือกอีกหนทางหนึ่งที่จะหยุดยั้งได้บ้าง แต่กำลังคนกำลังงบประมาณเพียงพอหรือไม่ นอกจากมีคนมีงบแล้วก็ต้องจัดสรรลงไปให้ทั่วถึง ต้องดูแลคนทำงานให้ดี ไม่ใช่งบกระจุกอยู่กับหัวหน้าแต่ลูกน้องอดอยากหิวโหย เหนื่อยไม่พอยังโดนหัวหน้าอมเบี้ยเลี้ยงอีก ใครจะมีกะจิตกะใจทำงาน ทำงานด้วยหน้าที่ ทำงานด้วยคำสั่ง หรือจะสู้ทำงานด้วยหัวใจที่พองโต กองทัพเดินด้วยท้องฉันใดก็ฉันนั้น อย่ามองแค่ภาพรวม อย่ามองแค่จะเอาเพียงผลงาน อย่าทำงานเสนอหน้าเพื่อเอาความดีความชอบใส่ตัว เพื่อหวังเลื่อนขั้นเลื่อนตำแหน่งหวังได้เงินเดือนสูงๆ และลืมหันกลับไปดูคนที่ทำให้ท่านได้ผลงาน การทำงานต้องบูรณาการร่วมกัน มดตัวเล็กก็สามารถฆ่ายักษ์ได้ เศษผงนิดเดียวก็ทำให้คนตาบอดได้เช่นกัน “จิตสำนึกไม่ได้สร้างเสร็จในวันเดียว”…..!
ชัด ราชวงษ์
20/02/2564
